Rauði þráður sýningarinnar Líkaminn er skál er endurtekningin og kerfin sem eru allt í kringum okkur og inni í okkur. Hjartslátturinn, öndunin, frumurnar, takturinn í deginum, takturinn í náttúrunni, að við vöknum, burstum tennurnar og fáum okkur kaffi. Sýningin byggir á tilfinningunni sem kemur í kjölfar þess að takturinn í þessum kerfum fer úr jafnvægi. Þetta getur verið þegar við missum ástvin, heilsuna eða eldgos brýst upp í bakgarðinum. Eitthvað gerist sem kippir jörðinni undan fótum okkar og breytir öllu sem á eftir kemur. Allt sem okkur hefur fundist gefið er ekki eins og það var. Sumarið kemur ekki lengur á eftir vorinu. Frumur líkamans missa taktinn og fara á yfirsnúning. Að vera á lífi er skyndilega ekki sjálfgefið. Allt í einu er áþreifanlegt hvernig eitt andartak getur breytt öllu. En mitt í þessari óvissu og óreiðu fæðist eitthvað alveg nýtt.
Leikhópurinn 10 fingur hefur um árabil sérhæft sig í listsköpun á mörkum leikhúss og myndlistar. Hópurinn hefur unnið með mismunandi efni í fyrri sýningum sínum, eins og pappír, plast eða mold og rannsakað ólíka eiginleika þeirra og eðli og hvernig megi gefa þeim líf með hreyfingu og líkamstjáningu. Í sýningunni Líkaminn er skál tekst hópurinn á við leir en blandar nú aðferðum sínum saman við aðferðafræði sviðslistmannsins Matteo Fargion, sem er annar aðal höfundur sýningarinnar. Aðferðafræði hans byggir á ákveðnum formúlum úr tónsmíðum sem eru yfirfærðar á hreyfingu og líkamstjáningu og á því mjög vel við vinnuaðferðir leikhópsins 10 fingur. Líkaminn er skál er fyrir fullorðna ólíkt fyrri verkum hópsins.
Allt sem við finnum, hugsum og segjum upplifum við í líkamanum.
Líkaminn man allt. Hann er skálin sem heldur utanum allt það sem við erum og skynjum.
Listrænir aðstandendur:
Flytjendur HELGA ARNALDS OG VALGERÐUR RÚNARSDÓTTIR
Höfundar HELGA ARNALDS OG MATTEO FARGION
Meðhöfundar EVA SIGNÝ BERGER OG VALGERÐUR RÚNARSDÓTTIR
Leikmynd og búningar EVA SIGNÝ BERGER OG HELGA ARNALDS
Myndbönd HELGA ARNALDS og EVA SIGNÝ BERGER
Kóreógrafía MATTEO FARGION Í SAMSTARFI VIÐ HELGU ARNALDS OG VALGERÐI RÚNARSDÓTTUR
Textar HELGA ARNALDS, VALGERÐUR RÚNARSDÓTTIR og EVA SIGNÝ
Tónlist MATTEO FARGION
Sönglög FRANCESCA FARGION
Hönnun lýsingar ÓLAFUR ÁGÚST STEFÁNSDÓTTIR
Framleiðsla 10 FINGUR & MURMUR PRODUCTIONS, RAGNHEIÐUR MAÍSÓL OG KARA HERGILS
Grafísk hönnun ÚLFUR ARNALDS
Mynd á plakati MARGRÉT SEEMA TAKYAR
Myndir úr sýningu BJÖRGVIN SIGURÐARSON
Sýningin er styrkt af Sviðslistasjóði, Launasjóði listamanna og Borgarsjóði Reykjavíkurborgar
My Body is a Bowl is funded by Performing Arts Fund, Artists' Salary Fund and Reykjavík Cultural Fund.
"Dásamleg sýning - sönn, einlæg og tær." Vigdís Jakobsdóttir
"Fallegt og sterkt verk. Ég varð fyrir hughrifum." Jóna Hlíf Halldórsdóttir
“Sýningin Líkaminn er skál fjallar um það sem er næst okkur og verður hvorki satt né logið, það bara er. Og spurningin snýst um það hvernig við hnoðum leirinn. Þarna eru frumur líkamanns til umfjöllunar, hjartslátturinn, öndunin, hringrás sköpunarinnar og takturinn í lífi hvers manns. Það getur komið eins og þruma úr heiðskíru lofti að þessi reglulega hrynjandi er rofin. Og hvað gerist þá? Það gerist auðvitað óendanlega margt í lífi hverrar manneskju ef og þegar hún verður fyrir áföllum. Þá geta frumur líkamanns misst taktinn og farið á yfirsnúning…. Óreiðan getur verið óyfirstíganleg, af því er virðist. En jafnvel við þær aðstæður getur eitthvað nýtt fæðst. Ef við náum að hnoða leirinn eða bera hann á brjósti og baki eins og þær Helga og Valgerður gera á vissum andartökum í sýningunni....
List sem ástunduð er af kostgæfni, innsæi, kunnáttu og þolgæði og með listrænum rannsóknum bætir lífið og léttir á byrgði líkamanns. Og listin kveikir á blysum í ógnar víðerni hugans sem stundum veitir ekki af því að lýsa upp til þess að frumur líkamanns bræði ekki endanlega úr sér á stöðugum yfirsnúningi. Þar er framlag 10 fingra, og allra listamannanna sem komu að sýningunni á Líkaminn er skál - dansverk með leir, mikilvægt. Þarna er á ferðinni sviðslistaverk á mörkum leikhúss og myndlistar eða kannski gjörningur sem sameinar ólíkar listgreinar undir merkjum sjónrænna lista. Þetta listaverk 10 fingra á, fyrir fegurðar og sannleikans sakir, erindi jafnt við einstaklinga og samfélag.” Trausti Ólafsson - Víðsjá
SÖNGTEXTAR FRANCESCU
Nobody here at the end of the day
Nobody here at the end of the day
Just the cold and the weight of the clay
It pushes me back I hold it and sink
My arms spread open like eagles wings
I let go and drift, in the stillness
Gentle, firm, I feel you condense
It’s like breathing in, it’s like breathing out
I run in circles but you hold me down
Like a hand on my chest, a sigh in my ear
You swallow me whole if I come to near
You are like a cloud, unwieldy and stout
No shape no surface no way to get out
And when I stop, I feel your embrace
With no direction I move in your space
Sometimes I stop and feel
Sometimes I stop and feel
This is not quite as it should be
I’ve forgotten myself
I’m in a hole
So fertile and gold
Sometimes I stop and feel
A void is between us
A separation
I’m on the opposite pole
And I’ve no one to hold
Sometimes I stop and search
My dreams for the answers
But I am floating without moving
I’m in a maze
And I can’t find my way
Sometimes I stop and see
A series of unformed images
But if there’s enough time
Maybe I’ll find
A systematic study of the human kind
In my unconscious mind
Your rhythm helps me
Your rhythm helps me to find my flow
Your heart beat light, tender sweet and slow
The beat may change but our dance will still find it’s way
We’re moving together in space
Evolving slowly over centuries
We rest so steady in the resting beat
Patterns form on the outside slowly we sink
Blurry and I distinct
I might prefer swimming in the spring
Is that my rhythm, something I should sing?
Winter’s ending but summer’s not yet begun
So we bow to the warming sun
Eternal languages murmuring
Are they learned or a discovery
The air is warmed on the exhale by my body
A cycle of energy
My Body is a Bowl
My body is a bowl
It gathers me together
Round alive and murky
Always in your hold
My palms are stacked so high
Like another’s plate of food
Eyes and ears and navel
Fear and fortitude
My body is a bowl
it holds me in so near
Angry and uncertain
Every line is clear
Thoughts gathering in my mind
Anger, love and sorrow
My heart, my womb, my veins
You carry my remains
And soon it will be time
Oh it’s a good feeling
And soon it will be time to go through the fire
And after that it won’t change
No, it will never change it will be stuck this way
Forever in the same shape
And after years cracks might start to show
And when it has stiffened and cooled
They will start to spread and we will see instead
The beginnings of the ending
Oh, we think and we feel but we must grow old
Of softness and yielding we let go
It will break or burn never to return
Quiet, tired, fading
Oh it’s a good feeling
It’s a very very good feeling
It reminds us of our childhood
Those happy memories
Playfulness and creativity
So flexible and free
Oh anything would come from nothing
A kitchen or a tree
We’d stop, observe and just feel it
We’d let it lead the way
Oh we were lost in our laurels
Head in hands